Νικήτας Τσίλης: Νιώθουμε υπερήφανοι για τον ΠΑΣ Γιάννινα

Σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια ο ΠΑΣ Γιάννινα έπαιξε τον πρώτο του αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Πατρών τον οποίο και κέρδισε με 3-0. Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου ο σύνδεσμος μας μίλησε με τον Νικήτα Τσίλη, έναν από τους πρωταγωνιστές της ομάδος μας σ’ εκείνο το παιγνίδι και ταυτόχρονα τον άνθρωπο που καταγράφηκε στην ιστορία ως ο παίκτης που σημείωσε το πρώτο γκολ πρωταθλήματος, του ΠΑΣ Γιάννινα.

Ο Νικήτας Τσίλης ήταν ο ποδοσφαιριστής που άνοιξε το σκορ σε εκείνη την νικηφόρα πρεμιέρα της ομάδος μας.

Παράλληλα ο σημερινός μας συνομιλητής για 45 περίπου χρόνια, με τις υπηρεσίες από διάφορα πόστα, προσφέρει στον αθλητισμό της περιοχής μας.

Εκτός από την σημαντική ποδοσφαιρική του πορεία, πρώτα στον ΑΟΙ και αργότερα στον ΠΑΣ Γιάννινα, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής μας, για πολλά χρόνια έκανε σπουδαία καριέρα αρχικά ως διαιτητής και στην συνέχεια ως παρατηρητής διαιτησίας.

Επιπλέον είναι και ο πρόεδρος του σωματείου των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του ΠΑΣ Γιάννινα.

BV: Κύριε Τσίλη, πέστε μας πρώτα που γεννηθήκατε και πως ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο;

ΝΤ: Γεννήθηκα στην Παραμυθιά το 1945 και ξεκίνησα να παίζω στην τοπική ομάδα (Σούλι Παραμυθιάς).

BV: Στον ΑΟΙ πως βρεθήκατε;

ΝΤ: Εκείνη την εποχή πήγαινε κόσμος από τα Γιάννινα στην Πάργα και μια Κυριακή παράγοντες από τα Γιάννινα που περνούσαν με είδαν να παίζω. Με κάλεσαν στα Γιάννινα, έπαιξα σε έναν αγώνα με την Αναγέννηση Άρτας, τους άρεσα και με πήραν στον ΑΟΙ. Ήταν η περίοδος 1962-63. Έτσι εγκαταστάθηκα μόνιμα στα Γιάννινα όπου τελείωσα και το γυμνάσιο.

BV: Σε ποια θέση αγωνιζόσασταν;

ΝΤ: Αγωνιζόμουν σε όλες τις θέσεις. Έπαιξα μέχρι και τερματοφύλακας στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, σε δύο αγώνες που ο Μανέγας ο Κοσμάς, την μία αποβλήθηκε και την άλλη τραυματίστηκε στον Εργοτέλη. Ανέλαβα εγώ γιατί έκανα προπόνηση και σαν τερματοφύλακας. Έπαιζα λοιπόν σε όλες τις θέσεις αλλά περισσότερο σαν αριστερό μπακ.

BV: Πείτε μας κάποια πράγματα για το πως έγινε η συνένωση και δημιουργήθηκε η ομάδα μας.

ΝΤ: Απ’ ότι είχα μάθει παλιότερα υπήρχε μία κόντρα και ένα μίσος μεταξύ του Ατρομήτου (ΑΟΙ) και του Αβέρωφ. Εμείς εκείνο τον καιρό με τους ποδοσφαιριστές του Αβέρωφ είχαμε μία οικειότητα, μία φιλία. Τότε κάναμε προπονήσεις και οι δύο ομάδες σε ένα γήπεδο, συζητιόταν αυτό το θέμα, είδαν οι παράγοντες ότι πλέον εμείς συμφιλιωθήκαμε και αποφάσισαν να κάνουν τη συγχώνευση. Αρχικά ήταν να γίνει το 1965 αλλά κάτι προέκυψε και έγινε τον επόμενο χρόνο. Έτσι δημιουργήθηκε η ομάδα μας με πρόεδρο το συχωρεμένο τον Περικλή τον Γιαννή.

BV: Υπήρξαν αντιδράσεις από τον κόσμο;

ΝΤ: Βλέποντας ο κόσμος ότι εμείς οι ποδοσφαιριστές, «Ατρομήτειοι» και «Αβερώφειοι», ήμασταν ενωμένοι μας αγκάλιασε. Στην πλατεία τότε που γινόταν το λεγόμενο «νυφοπάζαρο» και ο κόσμος πήγαινε πάνω κάτω, μας έβλεπαν εμάς τους ποδοσφαιριστές να κάνουμε παρέα και το χαίρονταν πάρα πολύ. Ήθελαν κι αυτοί να δημιουργηθεί μία ομάδα και να σταματήσει το μίσος που υπήρχε παλιότερα.

BV: Μπορούμε να πούμε ότι τότε οι ποδοσφαιριστές έβλεπαν πιο μπροστά και δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες;

ΝΤ: Ναι, ναι έτσι ακριβώς.

BV: Οι παίχτες των δύο ομάδων πως αντέδρασαν; Ειδικά αυτοί που δεν συμπεριλαμβανόταν στο σχεδιασμό της νέας ομάδας;

ΝΤ: Κανένας μας δεν το σκέφτηκε αυτό. Στη νέα ομάδα μπήκαν περισσότεροι ποδοσφαιριστές του Ατρομήτου. να μην ξεχνάμε ότι ο Αβέρωφ είχε πέσει από τη Β’ Εθνική. Μετά τη συγχώνευση δημιουργήθηκε και ο Απόλλων Ιωαννίνων και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές πήγαν εκεί. Αυτή η ομάδα λειτουργούσε και σαν φυτώριο.

BV: Και η ομάδα μας ξεκίνησε με πρώτο προπονητή τον Χούμη.

ΝΤ: Ναι, τον Κώστα το Χούμη. Αυτός έπαιζε σέντερ φορ στον Εθνικό Πειραιώς και μετά πήγε στη Ρουμανία. Εκεί τον γνώρισε ο Κώστας ο Μπέγκας (μετέπειτα δήμαρχος της πόλης και πρόεδρος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ), που σπούδαζε εκεί και μας τον έφερε. Όταν ήρθε ο Χούμης μας έδινε από πριν το πρόγραμμα της προπόνησης. Εμείς είχαμε μάθει διαφορετικά. Κάναμε 5-6 στροφές, χωριζόμασταν και παίζαμε δίτερμα. Όταν είδαμε τον τρόπο που δούλευε, λέγαμε  «κοίταξε να δεις πόσο μπροστά είναι το ποδόσφαιρο στη Ρουμανία». Εμείς που ήμασταν «πέρα από το ποτάμι», ήμασταν πίσω από τον κόσμο.

BV: Στις 30 Οκτωβρίου 1966 η ομάδα μας έπαιξε τον πρώτο της αγώνα πρωταθλήματος και εσείς πετύχατε το πρώτο γκολ πρωταθλήματος στην ιστορία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Θυμάστε κάτι από εκείνον τον αγώνα;

ΝΤ: Εμείς εκείνη την εποχή δεν κρατάγαμε στοιχεία. Υπήρχε μόνο ο Κώστας ο Κράβαρης που έγραφε ένα κειμενάκι στην Αθλητική Ηχώ. Δεν υπήρχαν κάμερες, φωτογραφίες και τέτοια πράγματα. Αμυδρά θυμάμαι ότι έγινε μία προσπάθεια από τους Τζαμάκο και Καραμανωλάκη και η μπάλα ήρθε σε μένα. Εγώ δεν το θυμόμουν, δεν είχα δώσει σημασία και ο δημοσιογράφος ο Γιώργος Μπίμπης μου είπε ότι έχω σημειώσει το πρώτο γκολ στην ιστορία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Αν δεν μου το έλεγε ο Μπίμπης εγώ δεν θα το ήξερα.

BV: Παρουσιάστε μας τους συμπαίκτες σας σε εκείνον τον πρώτο αγώνα..

ΝΤ: Τερματοφύλακας ήταν ο Τσώλης, ο οποίος καταγόταν από τα Τρίκαλα και έκανε εδώ τη στρατιωτική του θητεία. Μεγάλο του προσόν ήταν η ευλυγισία, διπλωνόταν όπως η Κομανέτσι. Είχε τρομερό άλμα, πολύ καλός τερματοφύλακας. Δυστυχώς έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια από πνευμονικό οίδημα.

Αναστασίου: Ήταν ένας παίχτης σοβαρός, ήρεμος που άμα σε «έπιανε» δεν μπορούσε να ξεφύγεις. Έπαιζε αριστερό μπακ.

Παπακοσμάς: Πολύ ταχύς παίχτης, ο πρώτος εκείνη την εποχή.

Παπλιάκος: Ο Σπύρος έτσι και «έπιανε» έναν ποδοσφαιριστή, τον «τελείωνε». Παλιότερα το 1958 αν θυμάμαι έπαιξε και σε μία ομάδα Γ’  Κατηγορίας στην Ιταλία.

Καραμανωλάκης: Είχε πολύ «γλυκιά» πάσα. Έπαιρνε την μπάλα και σου έλεγε «που την θέλεις;». Ήταν τρομερός τεχνίτης. Παλιότερα τον είχε καλέσει ο Παναθηναϊκός αλλά τελικά πήγε στον Παναιτωλικό που έπαιζε τότε Α’ Εθνική.

Μαυριδόπουλος: Ο Άρης ήταν ένας παίχτης ντελικάτος. Ήξερε μπάλα αλλά ήταν λίγο φοβητσιάρης. Χαφ που όταν έπαιρνε την μπάλα μέσα σε λίγα τετραγωνικά μπορούσε να περάσει 4-5 παίχτες.

Τσόμπας: Αυτός ήταν το μηχανάκι. Έπαιρνε την μπάλα και έτρεχε. Μάλιστα μια φορά είχε βάλει ένα γκολ χωρίς να το καταλάβει. Είχε μπει με την μπάλα μες στα δίχτυα. Δεν σήκωνε το κεφάλι, πέρασε 3-4 παίχτες και σταμάτησε στα δίχτυα.

Κανερινής: Ένας πολύ φιλότιμος παίχτης. Μπορεί να μην ήταν τεχνίτης αλλά ήταν πεισματάρης. Ότι του έλεγε ο προπονητής το έκανε.

Τσιούρης: Εγώ τον παρομοίαζα με τον Σιδέρη. Μπάλα δεν ήξερε αλλά… όποιον πάρει ο Χάρος…. Έγινε σέντερ φορ αν δεν κάνω λάθος επί Χούμη. Όταν παίζαμε έναν αγώνα στη Θύελλα Πατρών πήρε την μπάλα από την άμυνα και όποιον βρήκε πέρασε και έβαλε το γκολ. Τότε αν δεν κάνω λάθος έγινε επιθετικός από αμυντικός.

Τσουρλίδας: Είχε έρθει από το Μεγαλοχώρι Τρικάλων φαντάρος στα Γιάννινα. “Είχε” και τα δύο πόδια, τρομερή ταχύτητα και άλμα αλλά χωρίς “κεφάλι”.

BV: Πως αξιολογούσατε τη δυναμική της ομάδας τον πρώτο καιρό; Βλέπατε ότι θα προχωρήσει ή θα ήταν κάτι αντίστοιχο των προηγούμενων τοπικών ομάδων.

ΝΤ: Από την πρώτη στιγμή πιστεύαμε σ’ αυτήν την ομάδα…

Το υλικό ήταν διαλεγμένο και πήγαμε πολύ – πολύ καλά. Εμείς εκείνη την εποχή και ίσως σας φανεί παράξενο, θα μπορούσαμε να βγαίναμε στην Α΄ εθνική κατηγορία. Μας φάγανε όμως στα «χαρτιά». Ήμασταν μια ομάδα μονιασμένη, αγαπημένη που ακόμη και σήμερα όταν οι φίλαθλοι βλέπουν τους παλιούς εκείνους παίκτες, χαίρονται.

Ο Νικήτας Τσίλης συνομιλεί με τον Σ. Μαϊδάτση, έναν από τους “παλιότερους” οπαδούς, αρχικά του Ατρομήτου (μετέπειτα ΑΟΙ) και στη συνέχεια του ΠΑΣ Γιάννινα.

BV: Ο κόσμος αγκάλιασε τον ΠΑΣ Γιάννινα από την πρώτη στιγμή;

ΝΤ: Το γήπεδο ήταν γεμάτο και ο κόσμος επειδή δεν είχε και τα όβολα σκαρφάλωναν και έμπαιναν από μια τρύπα που υπήρχε.

BV: Εκτός έδρας, ακολουθούσαν την ομάδα;

ΝΤ: Στην Αθήνα κυρίως που υπήρχε κόσμος, ερχόταν.

Θυμάμαι μια φορά, εκεί γνώρισα και τον Στάθη τον Τσανακτσή, παίζαμε στο Χαλάνδρι. Ήρθε ο Στάθης και μας είδε και εμείς το κοιτάζαμε με δέος.

Μια άλλη φορά πήγαμε να παίξουμε έναν αγώνα και στο ταξί ξεχάσαμε τα ρούχα. Ο Σιόντης που έπαιζε στον Ολυμπιακό μας έφερε τα δικά τους. Τότε αυτοί φορούσαν κάτι μεγάλα, πλατιά παντελονάκια.

Ερχόταν πολύς κόσμος..

BV: Το 1970-71 μετά από πέντε χρόνια στον ΠΑΣ Γιάννινα και σε μικρή ηλικία, αναγκαστήκατε να σταματήσετε το ποδόσφαιρο, εξαιτίας ενός διαιτητή, του Ζαχείλα. Τι ακριβώς συνέβη;

ΝΤ: Ο μόνος που δεν έφταιγε σε εκείνο το ματς, ήμουν εγώ. Ήταν ένα παιγνίδι με τον Απόλλων Αθηνών εδώ μέσα, που και με ισοπαλία έβγαινε. Αν όμως έχανε τον αγώνα δεν θα ανέβαινε στην Α΄.  Ο διαιτητής αυτός από την αρχή δεν μας πήγαινε καλά και στο ημίχρονο εγώ πήγα και του «δεν θα φταίξουμε εμείς σε τίποτα, αν ο φίλαθλος κόσμος αυτός μπει μέσα».Τελειώνει ο αγώνας, αυτό πήρε το νούμερο μου αλλά δεν το θυμόταν καλά. Ο Βασίλης ο Τσιούρης φόραγε το «9», εγώ το «6» και ο διαιτητής μάλλον δεν θυμόταν ποιο ακριβώς ήταν και γράφει και τους δυο. Μαζί μας την πάτησε και ο Παπακοσμάς, ο οποίος ήταν στα αποδυτήρια.

BV: Έγιναν σοβαρά επεισόδια;

ΝΤ: Έγιναν πάρα πολλά επεισόδια, πετάχτηκαν πέτρες, είπε ότι τον χτύπησαν και μάλιστα είχε επισυνάψει και την πέτρα, την οποία έστειλε στον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού που τότε ήταν ο Ααλανίδης. Μας έριξε μια τιμωρία, δύο χρόνια, εμένα και του Τσιούρη. Εγώ τότε παρουσιάσθηκα στον Ασλανίδη και του είπα πως έγιναν τα πράγματα και πως αν βρει ένα δικό μου δακτυλικό αποτύπωμα πάνω στην πέτρα, εγώ που τότε ήμουν υπάλληλος στον ΟΤΕ δεχόμουν να φύγω. Εκεί κλονίσθηκε αυτός και φώναξε έναν άλλο που είχε εκεί πέρα (κάποιον γραμματέα;;) και του λέει ότι του είπα. Τότε όμως είχαν γίνει και κάποια επεισόδια στον Άρη Θεσσαλονίκης (ο Σπυρίδων είχε τσακωθεί με κάποιον άλλον) και του λέει του Ασλανίδη πως αν μειώσουν εδώ την ποινή, ήταν υποχρεωμένοι να πράξουν και εκεί το ίδιο. Και έτσι παραμείναμε τιμωρημένοι. Έκανα ένα διάστημα τον προπονητή και ύστερα μας πήρε ο Κώστας ο Κρικώνης και μας έκανε διαιτητές.

BV: Γιατί σε τόσο νεαρή ηλικία θελήσατε να σταματήσετε το ποδόσφαιρο;

ΝΤ: Άμα μένεις δυο χρόνια πίσω…

Αρχικά έκανα τον προπονητή, αλλά μετά μου λέει ο Κρικώνης «έλα να γίνεις διαιτητής» και εγώ πήγα, περισσότερο για να δω πως παίζουν αυτοί. Και είδα ότι απ΄ έξω τα βλέπεις όλα διαφορετικά.

BV: Τον Ζαχείλα τον συναντήσατε ποτέ;;

ΝΤ: Τον συνάντησα όταν και οι δυο ήμασταν διαιτητές Β΄ Εθνικής κατηγορίας. Του λέω ο κ. Ζαχείλας; Ναι μου λέει και τον έβρισα… Τον έβρισα πολύ άσχημα…

Είχα αγανακτήσει και εκείνη την εποχή να σκεφτείς ότι δεν υπήρχαν αμυντικοί στην ομάδα και έτσι ο Τσουρλίδας και ο Γραμμενιάτης αναγκαστικά γύρισαν «πίσω».

BV: Ποια ήταν η συνέχεια αυτού του διαιτητού;

ΝΤ: Τον έβαλαν μετά στην Α΄ κατηγορία, εκεί τα έκανε «Αιγαίο πέλαγος» και έφυγε..

BV: Οι πιο πολλοί φίλαθλοι θα παραξενευτούν μόλις μάθουν πως ένας ποδοσφαιριστής που η καριέρα του σταμάτησε εξαιτίας ενός διαιτητή, έγινε ο ίδιος διαιτητής. Αυτό το γεγονός σας επηρέασε όταν διαιτητεύατε; Κρίνατε τους άλλους με πιο επιείκεια;

ΝΤ: Ήταν ένας λόγος παραπάνω που έπρεπε να απονείμω την δικαιοσύνη. Όμως αλλιώς τα βλέπεις απ΄ έξω και αλλιώς από μέσα.

BV: Σήμερα είστε παρατηρητής διαιτησίας;

ΝΤ: Ναι στην Β΄ Εθνική.

BV: Για να ξαναγυρίσουμε στα της ομάδος μας. Στις αρχές του 70΄ ποια ήταν η κατάσταση στο δυναμικό του ΠΑΣ; Υπήρχε υλικό στην ομάδα μας ή στην περιοχή μας γενικότερα ώστε να αναπληρωθούν οι θέσεις των πρώτων παικτών που σιγά-σιγά έφευγαν;

ΝΤ: Υπήρχαν κάποιοι μικροί που ερχόταν στον Ατρόμητο, αλλά δεν ασχολούταν κανένας μαζί τους. Ούτε στα γύρω χωριά υπήρχαν ομάδες με προπονητές.

BV: Αν δεν ερχόταν δηλαδή οι Αργεντινοί, τι εξέλιξη θα είχε ο ΠΑΣ;

ΝΤ: Τίποτα… Οι Αργεντινοί ήταν για μας ότι ήταν ο Γκάλης στο μπάσκετ. Ήρθε ο Γκάλης και ανέβηκε το ελληνικό μπάσκετ.

BV: Οι πρώτες εικόνες το Αργεντινών ποιες ήταν;

ΝΤ: Εμείς βλέπαμε κάτι πράγματα «ζογκλερικά» που δεν τα ξέραμε… Εμένα, μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο Λίσα. Είχα δει έναν άνθρωπο που ήταν «ξερακιανός» και έλεγα δεν είναι δυνατόν.. θα του δώσει μια ο άλλος και θα τον πετάξει…και εντούτοις όμως!!

BV: Προσαρμόσθηκαν από την αρχή ή υπήρχε κάποιο πρόβλημα;

ΝΤ: Οι άνθρωποι ξεχώριζαν «σαν την μύγα μες στο γάλα». Έβλεπες έναν Κοντογεωργάκη, έναν Μοντέζ που έπαιρνε την μπάλα και έκανε πράγματα που εμείς μόνο στο τσίρκο τα βλέπαμε. Εμείς χαζεύαμε…

BV: Τι νιώθατε εσείς οι πρώτοι ποδοσφαιριστές του ΠΑΣ όταν είδατε την εξέλιξη της ομάδος μας;

ΝΤ: Πολύ υπερήφανοι για τον ΠΑΣ Γιάννινα γιατί  ακούγονταν η ομάδα στα πέρατα. Βέβαια εμείς δεν παίζαμε γιατί δεν είχαμε την δυνατότητα και την ικανότητα. Δεν μας είχε μάθει κανένας το ποδόσφαιρο. Και όσο ανέβηκε το ποδόσφαιρο στα Γιάννινα, οφείλεται στους ξένους. Που να ξέραμε εμείς να κάνουμε εκείνες τις τρίπλες, εκείνα τα «ζογκλερικά». Έβλεπες αργότερα τα παιδιά που έπαιρναν μια μπάλα, έβλεπαν τον Μοντέζ τι έκανε και όλη τη μέρα έκαναν και αυτά τα ίδια.

BV: Τι έφταιξε και η ομάδα μας δεν είχε την ανάλογη συνέχεια;

ΝΤ: Δεν θα αναφερθώ στα διοικητικά. Νομίζω όμως πως δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου για τις υποδομές. Ο ΠΑΣ Γιάννινα θα μπορούσε να στείλει προπονητές σε 2-3 σωματεία της περιοχής, να τους πληρώνει και να βγάζουν παίκτες. Δώσανε σημασία στην πρώτη ομάδα και δεν έδωσαν πίσω, στο φυτώριο.

BV: Υπάρχουν σήμερα ταλέντα στην περιοχή μας;

ΝΤ: Βέβαια υπάρχουν και ο «Αναστό» θα πρέπει να συνεργαστεί με τους παλιούς παίκτες που δουλεύουν και ως προπονητές σε τοπικές ομάδες, να γίνει επιλογή των νεαρών και άμα τους πάρεις σιγά – σιγά και τους βάλεις στο γήπεδο με τον «Αναστό» να τους παρακολουθεί θα έχουν και αυτοί κίνητρο.

Επαγγελματικά ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι λύση…

BV: Στον νέο ΠΑΣ Γιάννινα που δημιουργείτε, τι πιστεύεται ότι πρέπει να διορθωθεί;

ΝΤ: Δεν πιστεύω ότι η ομάδα έχει τίποτα να προσθέσει ή να αφαιρέσει. Από ότι μαθαίνουμε η ομάδα παίζει καλή μπάλα, ο κόσμος κάθε Κυριακή έρχεται και περισσότερος γιατί πιστεύει ότι ίσως η ομάδα μας γίνει εκείνος ο Άγιαξ που υπήρχε παλιότερα.

Να συνεχίσει έτσι όπως δουλεύει.. 

BV: Τον τελευταίο καιρό ξανάνοιξε μια συζήτηση για την τύχη του γηπέδου μας. Ποια είναι η θέση σας;

ΝΤ: Τα γήπεδα όλα γενικά έχουνε φύγει από το κέντρο. Ας φωνάξουνε στην αρχή ότι είναι μακριά, ο φίλαθλος κόσμος θα πάει, αρκεί βέβαια να υπάρχουν υποδομές στο νέο γήπεδο.

BV: Η ριζική ανακατασκευή του σημερινού μας γηπέδου, πως σας φαίνεται;

ΝΤ: Αυτό ναι. Όχι όμως έτσι όπως είναι…. Να γίνει υποδομή, να φύγουν όλα και να γίνουν καινούργιοι χώροι.

BV: Εκτός όλων των άλλων είστε και πρόεδρος των παλαιμάχων παικτών μας. Τι γίνεται με το σωματείο σας;

ΝΤ: Είναι γεγονός ότι εμείς σαν παλαίμαχοι ξεκινήσαμε στην αρχή καλά και μετά κάπου σταματήσαμε, γιατί δεν έχουμε ένα γραφείο. Είχαμε παλιότερα το ΠΡΟΠΟ του Νικολαϊδη ως στέκι και μαζευόμασταν εκεί. Αλλά τώρα που έκλεισε δεν υπάρχει στέκι.

Πάντως παίξαμε σε όσα παιγνίδια μας ζητήσανε για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

BV: Από τους οπαδούς της ομάδος μας τι θα ζητούσατε;

ΝΤ: Εγώ σας χαίρομαι αλλά ένα πράγμα θα ήθελα. Τα πολύ υβριστικά συνθήματα για οικογένειες κλπ να αποφεύγονται. Κατά τα άλλα ωραίοι, δεν σταματάτε με τίποτα…

BV: Και τελειώνοντας, σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από τον πρώτο επίσημο αγώνα της ομάδος μας. Τι θα θέλατε να ευχηθείτε στην ομάδα μας;

ΝΤ: Εκείνο που θέλει κάθε άνθρωπος που πέρασε από το στάδιο αυτό, αλλά και ο κάθε Γιαννιώτης είναι η ομάδα να τερματίσει πρώτη και να ανέβει στην Α΄ εθνική. Να γίνει μια ομάδα που όπως έλεγαν οι αντίπαλοι μας παλιά «ανεβαίνουμε πάνω από το ποτάμι και είμαστε χαμένοι»…