Αλέξης Κούγιας:«Ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι γοητευτική εκδήλωση για όλους τους υγιείς Ηπειρώτες»

Με αφορμή την συμπλήρωση των 40 χρόνων λειτουργίας της ομάδος μας, ο σύνδεσμος μας συνομίλησε με τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΣ Γιάννινα κ. Αλέξη Κούγια, τον άνθρωπο που έσωσε την ομάδα μας από την διάλυση και που καλείται να κάνει πράξη τα όνειρα όλων μας, ώστε η 5η δεκαετία ζωής της ομάδος μας να είναι και η πιο λαμπρή…

Μιλήσαμε με τον κ Κούγια για το πώς ήρθε στην ομάδα μας αλλά κυρίως του ζητήσαμε να μας πει τους άμεσους στόχους του για τον ΠΑΣ Γιάννινα. 

BV: Κύριε Κούγια, πείτε μας πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον ΠΑΣ Γιάννινα και αν συναντήσατε εμπόδια σ΄ αυτήν σας την απόφαση;
ΑΚ: Η παρουσία μου στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ έχει ως μοναδική αιτία την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο.
Είναι αλήθεια ότι μετά την απογοήτευση μου από την ενασχόληση μου με την ΑΕΚ (χωρίς να είμαι ΑΕΚτζής, γιατί από μικρό παιδί ήμουν Παναθηναϊκός), κυρίως επειδή πήγα κατόπιν παρακλήσεως του Τροχανά και του Νίκου του Στράτου οι οποίοι πίστευαν ότι θα μπορούσα να την εξυγιάνω οικονομικά και συγχρόνως να της δώσω κάποιο άλλο όραμα, είχα αποφασίσει οπωσδήποτε να ασχοληθώ με μία από τις ισχυρές επαρχιακές ομάδες.
Ως ομάδες είχα επιλέξει τη Λάρισα, τον Παναιτωλικό και τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Είναι αλήθεια μάλιστα ότι το 2000 είχα προχωρημένες συζητήσεις με τους τότε διοικούντες τη Λάρισα, στην οποία ιδιοκτήτης ήταν ο Μπατατούδης αλλά εμφανιζόταν κάποιος Παπανικολάου. Μάλιστα ο Μπατατούδης μου έδινε και χρήματα για να πάρω τη Λάρισα. Ήθελε να απαλλαγεί εντελώς απ’ αυτή.
Ήρκησε ένα παιχνίδι μόνο να παρακολουθήσω και απογοητεύτηκα τόσο πολύ από τη συμπεριφορά των φιλάθλων τους αλλά και από τη σύνθεση των ανθρώπων, από πλευράς κοινωνιολογικής, που παρακολουθούσαν τα παιχνίδια. Παρακολούθησα δύο παιχνίδια, ένα από τις θέσεις των επισήμων και ένα από τις θέσεις των οργανωμένων. Και μπορώ να πω ότι η μεγαλύτερη απογοήτευση μου ήταν αυτοί που ήταν «το περιβάλλον» της ομάδας.
Οπότε το απέκλεισα εντελώς.
Μετά από αυτό ο νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, ο Δημήτρης Σταμάτης, συνάδελφος μου δικηγόρος και φίλος μου, με παρακάλεσε με παράγοντες από τον νομό να ασχοληθώ με τον Παναιτωλικό. Έκανα το ίδιο τεστ. Παρακολούθησα παιχνίδια και εκεί τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Πραγματικά ένιωσα ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με αυτή τη σύνθεση ομάδος και κόσμου, παρόλο που στον Παναιτωλικό όπως και στη Λάρισα ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα, αλλά ο τρόπος που προσεγγίζει το ποδόσφαιρο ήταν αυτός που με ενοχλούσε.
Δηλαδή έλειπε παντελώς η οποιαδήποτε κοινωνιολογική επαφή.
Ήταν μία καθαρά οπαδική επαφή, οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν γνώριζαν ποδόσφαιρο και το μόνο που τους ενδιέφερε, δια παντός μέσου να κερδίσει η ομάδα.
Ακόμα και αν δεν έχει καλή ομάδα. Κάτι που εμένα με ενοχλούσε πάρα πολύ.
Για δύο περίπου χρόνια δεν ασχολήθηκα με καμία ομάδα, παρά βοήθησα για λίγο την Κόρινθο, ομάδα που έχω παίξει ποδόσφαιρο και μάλιστα βιωματικά είχα αντιμετωπίσει τις τελευταίες πράξεις τις παράγκας, ήταν αντίπαλοι μας ο Ηλυσιακός και το Χαϊδάρι.
Τότε ασχολείτο ο Πηλαδάκης με τον Ηλυσιακό και ο Χατζής με το Χαϊδάρι, ο πρώην ιδιοκτήτης, γιατί τώρα είναι ο Θωμάς Μητρόπουλος.
Ξαφνικά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον συνάδελφο μου, τον κ. Άκη Οικονόμου, ο οποίος μου είπε ότι ήθελε να συναντηθούμε και αν με ενδιέφερε να ασχοληθώ με τα Γιάννινα.
Είχε διαβάσει προφανώς ότι βολιδοσκοπούμουν από διάφορες ομάδες.
Μάλιστα τότε υπήρχε και μια προσέγγιση από πλευράς Άρη και τους βοήθησα πάρα πολύ στο θέμα Ζαχουδάνη, αλλά δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση γιατί ξέρω τι σημαίνει το περιβάλλον του Άρη. Συναντηθήκαμε τότε στην Πάτρα, ήταν ακόμη στη Β΄Εθνική ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ο Σωτήρης ο Παππάς, ο Άκης ο Οικονόμου και ο Μιχάλης ο Πέτσιος.
Τον Σωτήρη τον γνώριζα από παλιά, όταν είχα έρθει ως δικηγόρος του Νίκου του Λιάκου. Ήταν πρόεδρος τότε ο Γκουργκούλης, αντιπρόεδρος ο Χρηστίδης στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και είχα γνωρίσει και το Σωτήρη τον Παππά, ένα νεαρό παιδί που ήταν στο περιβάλλον της ομάδας, υπάλληλος της ομάδας τότε.
Συζητήσαμε, ήταν η περίοδος που είχε αποτύχει το θέμα με τον Γκιγκάνι, μου είπαν αν ενδιαφέρομαι να ασχοληθώ. Τους είπα να μου δώσουν οικονομικά στοιχεία, μου τα υποβάθμιζαν, αλλά εγώ είχα πληροφορίες για το που περίπου βρίσκεται.
Δημοσιοποιήθηκε την επόμενη μέρα από τα ΜΜΕ ότι έγινε αυτή η συνάντηση και δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από έναν άγνωστο σε μένα κύριο.
Λεγόταν Θανάσης Βράνιας, μου ζήτησε να συναντηθούμε.
Συναντηθήκαμε στη Γλυφάδα, μου είπε ότι ενδιαφέρεται για τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ότι ήταν ιδιοκτήτης του Αβέρωφ και ότι αγαπάει την ομάδα και το περιβάλλον γενικότερα. Αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ανέβουμε μαζί στα Γιάννινα. Ανεβήκαμε και είχαμε μια συνάντηση στο EPIRUS PALACE παρουσία του Νομάρχη, του προέδρου του νομαρχιακού συμβουλίου, του Δημάρχου, του περιβάλλοντος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Τότε μας είπαν ότι με 600.000€ ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ μπορεί και να παραμείνει στην κατηγορία και να εξυγιανθεί. Ήταν Φεβρουάριος του 2004.
Εμείς τους είπαμε ότι την επόμενη μέρα θα καταθέσουμε 300.000€ και πράγματι καταθέσαμε στο λογαριασμό μου 300.000€.
Το κοινολογήσαμε στους άλλους και περιμέναμε να συγκεντρώσουν και αυτοί 300.000€, ποσό που δεν συγκεντρώθηκε ποτέ.
Είπαμε ότι κατόπιν αυτού αποσύρουμε το ενδιαφέρον μας, καταλάβαμε ότι μάλλον θέλουν ανθρώπους να βάζουν χρήματα και κάποιοι άλλοι να συνεργάζονται μαζί τους.
Και τότε βγήκε μία εμετική ανακοίνωση που μας παρουσίασε και τους δύο σαν νέους Γκιγκάνι.
Απείλησα τότε με μηνύσεις αυτούς που την είχαν βγάλει και είχε γίνει μία επίσης πολύ σκληρή ανακοίνωση από του παίχτες του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ τότε, οι οποίοι επίσης στρέφονταν εναντίον μου με έναν πολύ σκληρό τρόπο και είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ πάλι.
Πέρασε ένα χρονικό διάστημα 4 μηνών και μέσα Ιουλίου μου τηλεφώνησε ο κ. Γυφτόπουλος, δημοσιογράφος τον οποίον δεν είχα γνωρίσει και μόνος του μου υπενθύμισε ότι ήταν δημοσιογράφος στη συνέντευξη Τύπου που είχαμε δώσει τότε στο EPIRUS PALACE. Με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι ακόμη για τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Του είπα ότι ενδιαφέρομαι αλλά όχι οπωσδήποτε με τους ανθρώπους που υπήρχαν τότε στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και ότι ενδιαφέρομαι ακόμη και με το ενδεχόμενο ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ να αγωνίζεται στη Δ΄ Εθνική.
Μου είπε «μπορώ να το ανακοινώσω;».
Του είπα «μπορείς να το ανακοινώσεις. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αναλάβω τα χρέη».
Μου είπε ότι θα το δημοσιοποιήσει, το δημοσιοποίησε και το ίδιο απόγευμα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον αείμνηστο Πύρρο Γιαννάκο. Μου συστήθηκε. Τον γνώριζα γιατί είχαμε ομοδικήσει σε αρκετές δίκες στο παρελθόν. Μου συστήθηκε όμως ως πρόεδρος της προσωρινής διοικούσας επιτροπής.
Με ρώτησε αν πραγματικά το δημοσίευμα είναι αληθινό, του είπα ότι είναι αληθινό και ότι ενδιαφέρομαι. Μου είπε «επιθυμούμε να έρθεις αμέσως στα Γιάννινα».
Την άλλη μέρα το μεσημέρι ήμουν στα Γιάννινα και το ραντεβού κλείστηκε στο γραφείο του Νομάρχη, όπου συναντήθηκα με το Νομάρχη, το Δήμαρχο, τον Πύρρο Γιαννάκο και τον Κολέμπα……
Χωρίς πολλές περιστροφές υπεγράφη ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, το οποίο είναι γνωστό στα ΜΜΕ. Συμφωνήθηκε να παραχωρηθούν στην αρχή οι μετοχές χωρίς να μεταβιβαστούν για να μην πάρουμε τα χρέη και να μπω και εγώ στην προσωρινή διοικούσα επιτροπή.
Την άλλη μέρα με συνοπτικές διαδικασίες ο Δημήτρης ο Δήμου έκανε την προσωρινή διοικούσα επιτροπή υπό την προεδρία μου πλέον και από εκείνη τη στιγμή και μετά σκέφτηκα με ποιο τρόπο θα τα καταφέρουμε, γιατί είχαμε πρόβλημα με τα χρέη και ήταν σίγουρο ότι με το βάρος των χρεών δεν θα μπορούσε ποτέ ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ να ορθοποδήσει και θα είναι πάντοτε Δαμόκλειος σπάθη.
Επεσκέφθην τον κ. Ορφανό και έκλεισα ραντεβού με τον κ. Γιάννη Αγγέλου (σ.σ διευθυντής του γραφείου του Πρωθυπουργού), που είναι προσωπικός μου φίλος. Εξ συμπτώσεως δεν συναντήθηκα με τον Κώστα Καραμανλή τότε, γιατί όπως μου είπε ο κ. Αγγέλου είχε εκδηλώσει και ο ίδιος προσωπικό ενδιαφέρον. Ψάξαμε να βρούμε με ποιον τρόπο πια θα μεθοδεύσουμε να σωθεί ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα νομοσχέδιο που θα αφορούσε τρεις γνωστές ομάδες: την Παναχαϊκή, τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και τον Φωστήρα. Ως προϋπόθεση για να σωθεί ήταν να λυθεί η παλιά εταιρία και να δεχθεί ο Ερασιτέχνης να ιδρύσει Τμήμα Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών.

Φτιάξαμε ένα νομοσχέδιο με τον Πύρρο Γιαννάκο και τον Δημήτρη Δήμου, το δώσαμε στον κ. Ορφανό, μας διαβεβαίωσε ότι θα ψηφισθεί ως έχει, αλλά ο δικηγόρος Καραφουλίδης, παλιός ποδοσφαιριστής του Πιερικού και γραμματέας του ΠΣΑΠ παλιότερα, με κάποιο τρόπο μεσολάβησε (ήταν τότε νομικός και ειδικός σύμβουλος του τότε ΓΓΑ κ. Κουκοδήμου) και έβαλε την αμφιλεγόμενη αυτή διάταξη που τελικώς δεν μπορούσε να ενημερωθεί ότι η ομάδα που θα ιδρύετο από το ΤΑΠ θα εισήρχετο μόνο στις αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Φτάσαμε στην επόμενη χρονιά να έχουμε το πρόβλημα με την αφαίρεση βαθμών, γιατί οι αθλητικοί δικαστές το ερμήνευσαν όπως το ερμήνευσαν.
Από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου ήταν να φτιάξουμε μία ομάδα με δικούς μας παίχτες. Βέβαια την πρώτη χρονιά ήταν αδύνατο αυτό και κάναμε μεταγραφές 30 ποδοσφαιριστών και προπονητή σε 3 μέρες.
Και το θέμα ήταν ότι ο προπονητής δεν μας ενδιέφερε σχεδόν καθόλου. Μας ενδιέφερε γιατί μας έφερε έναν ποδοσφαιριστή καλό, τον οποίο όπως με διαβεβαίωσαν τότε τον γνώριζαν από την «Βαρντάρ», από ένα φιλικό που είχε γίνει στα Γιάννινα.
Πραγματικά νομίζαμε ότι θα κάνουμε κάτι, τουλάχιστον να σταθούμε.
Για καλή μας τύχη, με καλή οργάνωση διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα.
Πέσαμε στη λαίλαπα της Βέροιας εκείνο το χρονικό διάστημα, ξέρετε με ποιες συνθήκες, όλοι γνωρίζουν πως χάθηκε το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά.
Παρά το ότι δεν λειτουργήσαμε όπως έπρεπε, ήταν ένα ξεκίνημα πολύ σοβαρό, η ομάδα κράτησε τη δυναμική της.
Όταν πρωτοήρθα στα Γιάννινα δεν γνώριζα κανέναν, παρά μόνο ορισμένους παλιούς παράγοντες.
Από την πρώτη στιγμή όμως αντιλήφθηκα ότι δεν θα μπορούσα να βασιστώ σε κανέναν και ότι και τα νέα παιδιά που με πλαισίωσαν δεν ήξεραν τίποτα για το προσκήνιο και το παρασκήνιο του ποδοσφαίρου.
Ήταν δύο εκλεκτά παιδιά της τοπικής κοινωνίας, ο Στάθης Σιούτης και ο Μιχάλης Πέτσιος, αλλά διοικητικά δεν είχαν τον απαιτούμενο χρόνο που χρειαζόταν για να προσφέρουν.
Η μόνη βοήθεια που δέχτηκα στην αρχή, γιατί δεν βοήθησε κανείς, ήταν από τους BLUE VAYEROS σε πολύ μεγάλο βαθμό, οι οποίοι έκαναν αγώνα παρά το ότι η ομάδα θα αγωνιζόταν στη Γ΄ Εθνική, έκαναν σχεδόν ρεκόρ διαρκών εισιτηρίων και σε συνδυασμό με τα δικά μου χρήματα καταφέραμε και κινήσαμε την ομάδα την πρώτη χρονιά.
Δεν είχαμε σοβαρή βοήθεια από διαφημιστικές πινακίδες, οι εισπράξεις δεν ήταν οι καλύτερες και το παθητικό μας εκείνη τη χρονιά ήταν 600.000€.
Την επόμενη χρονιά σχεδιάσαμε πολύ καλύτερα τις μεταγραφές, παρά το ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν αξιόλογο προπονητή γιατί κανείς δεν δεχόταν να έρθει στην Τρίτη κατηγορία.
Προσπάθησα να φτιάξω νέους προπονητές, απέτυχα, και τελικώς αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση και να φέρω το Γιάννη Γούναρη, ο οποίος ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος από πλευράς ήθους, ήταν ένα μεγάλο όνομα, κάτι που μας ενδιέφερε πάρα πολύ για να συσπειρώσουμε τον κόσμο.
Αποφάσισα όμως και εγώ να ασχοληθώ ενεργά με την ομάδα, γι’ αυτό και όλο το δεύτερο γύρο κάθισα στον πάγκο με σκοπό να αλλάξουμε το κλίμα γιατί έπρεπε να γίνει η ομάδα στην κυριολεξία μια σκληρή ανταγωνιστική ομάδα και να ξεπεράσει το μόνιμο πρόβλημά της όλα τα προηγούμενα χρόνια, το να μην μπορεί να έχει επιτυχίες εκτός έδρας.
Κάναμε ρεκόρ εκτός έδρας νικών στην ιστορία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ρεκόρ νικών, είχαμε την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι κρατήσαμε μια δυναμική τρομερή μέχρι την τελευταία αγωνιστική που καταφέραμε με αυτό το υπέροχο παιχνίδι που κάναμε στην Κομοτηνή παρά τη στημένη εναντίον μας διαιτησία και ανεβάσαμε την ομάδα στη Β΄ Εθνική.
Το σημαντικό όμως ήταν αυτό που είχαμε καταφέρει ακριβώς την προηγούμενη χρονιά το καλοκαίρι, όταν και πάλι ο κ. Ορφανός μας ζήτησε τη βοήθεια μας για να συμπληρώσουμε το προηγούμενο νομοθέτημα.
Σε συνεργασία με το νομικό του σύμβουλο και τον πρόεδρο του διοικητικού πρωτοδικείου Ιωαννίνων κ. Κώστα Παππά κατασκευάσαμε μία ερμηνευτική διάταξη την οποία δώσαμε στο νομικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και από εκεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου τρεις μέρες η Ελληνική Βουλή ασχολήθηκε με τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και τελικώς φτάσαμε στο ευτυχές αποτέλεσμα να απαλλαγούμε εντελώς από τα χρέη εκείνα, να κερδίσουμε την ίδια χρονιά την άνοδό μας και ενώ ήμασταν έτοιμοι να πανηγυρίσουμε, είχαμε την εντελώς ταπεινή προσπάθεια του προηγούμενου ιδιοκτήτη, του Κολέμπα, να ματαιώσει τις εξελίξεις, ουσιαστικά να εκβιάσει και εμένα και τον κ. Δήμου, ο οποίος είχε εγγυηθεί γι’ αυτόν.
Μαζί με μία ομάδα παραγόντων από τα Γιάννινα, που άλλοι ήταν δυσαρεστημένοι γιατί δεν συμμετείχαν στην διοίκηση, άλλοι γιατί δεν έπαιζαν τα παιδιά τους παρά το ότι ήθελαν να μας δώσουν και χρήματα για να παίζουν, όρισαν ένα δικηγόρο τον κ. Παππά, προσπάθησαν να ματαιώσουν την αναγνώριση της νέας εταιρίας από το Υπουργείο Ανάπτυξης και να μην λυθεί η παλιά εταιρία.
Αγνοούσαν βέβαια ότι είχε αλλάξει το νομικό πλαίσιο, νόμιζαν ότι έπρεπε να υπάρχει η συναίνεση της παλιάς εταιρίας για να ιδρυθεί η νέα και δεν γνώριζαν ότι εμείς είχαμε φτιάξει ένα νομικό πλαίσιο που η μεγάλη του διάταξη δεν ήταν ότι έφευγαν τα χρέη από τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ αλλά ότι η νέα εταιρία που θα έπρεπε να ιδρυθεί θα μπορούσε να ιδρυθεί μόνο με επιλογή του Ερασιτέχνη και χωρίς προηγουμένως να λυθεί οριστικά η παλιά εταιρία.
Αυτό ήταν που μας έσωσε και το αγνοεί ο περισσότερος κόσμος.
Αλλά εγώ που το γνώριζα, εκείνες τις μέρες δοκίμασα δύο ανθρώπους, συνεργάτες μου, τον Δημήτρη το Δήμου και τον Κώστα τον Καραγιάννη, επειδή τότε υποπτευόμουνα τους πάντες.
Είδα ότι ήταν έντιμοι άνθρωποι και γι’ αυτό δεν πρόκειται στα χρόνια τουλάχιστον που έρχονται να τους διώξω από κοντά μου.

BV: Στην αρχή είπατε ότι δεν κάνατε ένα αντίστοιχο τεστ στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, όπως κάνατε στις άλλες ομάδες. Ήταν θέμα συμπτώσεων ή εξαιτίας προηγούμενης εμπειρίας;
ΑΚ: Δεν είχα χρόνο για να παρακολουθήσω αγώνα του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, ήταν 14 Ιουλίου και την επόμενη μέρα αν δεν δεχόμουν θα έμεναν ελεύθεροι και αυτοί οι λίγοι ποδοσφαιριστές που υπήρχαν στην ομάδα, ο Ντάσιος και ο Σιαράβας για παράδειγμα που ήταν την πρώτη χρονιά μαζί μας.
Το κατάλαβα αυτό και είπα ότι εδώ πρέπει να ρισκάρω, ρισκάρισα και από εκεί και πέρα ήρθαν με τον καλύτερο τρόπο, ορισμένα ήρθαν εντελώς ανάποδα, αλλά το καλό είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν ένοιωσα απογοητευμένος, γιατί και στις πιο σκληρές στιγμές ένοιωθα ότι υπάρχουν άτομα μαζί μου που συμπάσχουν.
Θέλω σε αυτό το σημείο να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου ειδικά στους Blue Vayeros οι οποίοι ακόμα και δικές μας ενέργειες που θα μας δημιουργούσαν προβλήματα είτε σε μένα είτε στον Νομάρχη είτε στον οιοδήποτε άλλον, τις υιοθέτησαν οι ίδιοι και τράβηξαν και τραβάνε ακόμη δυσκολίες.
Βεβαίως δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ να αφήσει ένα πενηνταράκι να πληρώσουν οι Blue Vayeros ή να αναγκαστούν να χαλάσουν το ποινικό τους μητρώο.
Είναι βέβαιο ότι θα κάνουμε τα πάντα, όπως και αυτοί έκαναν τα πάντα για εμάς.
Γενικώς υπάρχει μια άρρηκτη σχέση πια η οποία βασίζεται στο επίπεδο κυρίως.
Νομίζω οι φίλαθλοι γνωρίζουν ποιες είναι οι δικές μου προθέσεις και φαντάζομαι δεν υπάρχει κανένας που να σκέφτεται ότι είναι ταπεινές οι προθέσεις μου, όπως και βεβαίως και εγώ γνωρίζω οι άνθρωποι αυτοί έχουν σαν μέρος της προσωπικής τους κουλτούρας και της προσωπικής τους ζωής τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και ότι σε καμιά περίπτωση ακόμα και αν γίνει κάτι στραβό δεν θα κάνουν επιλογές που θα έχουν σαν αποτέλεσμα το κακό του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Όλοι δηλαδή έχουμε κοινό στόχο, μας αρέσει όλων, εγώ γεμίζω με τον καλύτερο τρόπο αυτό που μένει σαν προσωπικός μου χρόνος και σαν προσωπική μου ικανοποίηση και εισπράττω συνεχώς ικανοποιήσεις και νομίζω ότι και οι ίδιοι όμως νοιώθουν μια δικαίωση για τη συμπαράσταση τους σε μένα και ότι τους δικαιώνω καθημερινά με τις επιλογές, που διαφημίζουν πια τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και δεν τον δυσφημίζουν.

BV: Ποίοι είναι οι στόχοι και τα όνειρα σας για την ομάδα μας;
ΑΚ: Οι στόχοι είναι τα όνειρα μου….
Προσωπικά, βλέπω ότι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ μπορεί να αναδειχθεί η συνταγή για τη σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου και πως θα ασχολούνται πια με τις ποδοσφαιρικές ομάδες όχι οι περιθωριακοί παράνομοι που κάνουν χρήματα και αυτοαναγορεύονται σε παράγοντες και ιδιοκτήτες, αφού δεν υπάρχει κανένας έλεγχος από το Κράτος, ούτε ως φίλαθλοι να είναι μόνο οι οργανωμένοι, οι οποίοι δεν βλέπουν ποδόσφαιρο, ούτε καν βλέπουν τον αγώνα και βρίσκουν μια δικαιολογία για να κάνουν ταξίδια για να κάνουν χρήση ναρκωτικών και να βγάζουν τα απωθημένα τους απ’ όσα αντιμετωπίζουν στα σπίτια τους.
Το όνειρο μου είναι, τουλάχιστον στα Γιάννενα, με την κατασκευή ενός πραγματικού ποδοσφαιρικού γηπέδου να πετύχουμε αυτό που καμία άλλη ομάδα δεν έχει πετύχει στην Ελλάδα μέχρι τώρα: να φιλοξενούνται όσο το δυνατόν περισσότερες χιλιάδες αντίπαλοι φίλαθλοι, οι οποίοι θα γιορτάζουν μαζί με τους φιλάθλους μας.
Αλλά οι φίλαθλοί μας να μην είναι μόνο άνδρες αλλά οικογένειες.
Νομίζω ότι αυτό σαν μήνυμα έχει περάσει πια και αρχίζουν όλο και περισσότεροι και έρχονται πια με τα παιδιά τους και τις γυναίκες τους. Συγχρόνως, έχω την άποψη ότι το ποδόσφαιρο, σαν τελευταίο λαϊκό μαζικό κίνημα που είναι, υπεράνω πια κοινωνικών συστημάτων, μπορεί να διδάξει συμπεριφορές.
Και το κυριότερο απ’ όλα, να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων που αποτελούν την αστική τάξη και οι οποίοι δεν έχουν τις πλουτοκρατικές ικανότητες να γεμίζουν την ώρα τους με διάφορες πολυτελείς επιλογές.
Από την πρώτη στιγμή δείξαμε κοινωνικό πρόσωπο βοηθώντας αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας όπως παιδιά φιλάθλων μας που είχαν προβλήματα με ανίατες ασθένειες.
Είναι γνωστό ότι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ είχε την πρωτοβουλία για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έγινε την επόμενη μέρα το παιχνίδι για τους δολοφονημένους αστυνομικούς, συμμετείχαμε σε τηλεμαραθώνιους και δώσαμε χρήματα για το Χαμόγελο του Παιδιού και γενικότερα αρχίσαμε να δείχνουμε άλλα πράγματα. Απευθυνόμενοι πια στην πραγματική φυσιογνωμία του λαού της Ηπείρου που δεν ήταν αυτό το παρελθόν που ήταν το περιβάλλον του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, με σκοπό να καταφέρουμε να αποτελούν πια το περιβάλλον του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ υγιείς άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις που δεν θα είχαν σαν σκοπό τα χρήματα αλλά το πώς με κάθε τρόπο θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο κοινωνικό κίνημα που να είναι αύταρκες οικονομικά. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προσέλευση χιλιάδων φιλάθλων, αποτέλεσμα της οποίας προσελεύσεως θα είναι η προσέλκυση χορηγών, η προσέλκυση των τηλεοπτικών σταθμών, θα είναι η προσέλκυση των εταιριών που θα θέλουν να διαφημιστούν είτε στη φανέλα είτε μέσα στο χώρο που θα είναι το εκάστοτε γήπεδο.
Και που κατά την άποψη μου μπορούν να καταστήσουν μια ομάδα αυτάρκη οικονομικά. Βέβαια, νομίζω ότι αυτό το βήμα έχει γίνει. Βέβαια ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ συνεχίζει να είναι παθητικός. Και φέτος ο προϋπολογισμός του ακόμη και με όλη αυτή την εξαιρετική διαχείριση θα είναι περίπου 400.000€ παθητικός, αλλά το 1,5 εκατομμύριο Ευρώ που είναι παθητικός ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ αυτά τα τρία χρόνια, συγκριτικά με αυτό που έχει κερδίσει ως δυναμική και σκεφτείτε ότι για πρώτη φορά για πρώτη φορά έχει περιουσιακά στοιχεία, έχει προπονητικό κέντρο, λεωφορείο, και συγχρόνως μια γενικότερη κοινωνική αποδοχή.
Σε συνεργασία με τον Νομάρχη και το Δήμαρχο είναι βέβαιο ότι στο τέλος αυτής της τετραετίας που έρχεται, η ομάδα θα έχει ένα εξαιρετικό ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Και αν βέβαια μας παραχωρηθούν οι κατάλληλοι χώροι, θα τους γεμίσουμε και αυτούς με παιδιά που θα μαθαίνουν το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία.
Είναι βέβαιο πια ότι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ είναι γοητευτική εκδήλωση για όλους τους υγιείς Ηπειρώτες.
Και άλλοι ιδιαίτερα ξεχωριστοί να θέλουν να συμμετέχουν στην διοίκηση του και άλλοι να διατυμπανίζουν υπερήφανοι πια ότι είναι φίλαθλοι του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και όχι πρώτα φίλαθλοι του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και επειδή είναι από την Ήπειρο να είναι και ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Αυτό πιστεύω ότι θα το καταφέρουμε την επόμενη τριετία γιατί, όπως θυμάστε, είχα θέσει ένα ορόσημο: να ανεβούμε στην Α’ Εθνική μέσα σε πέντε χρόνια.
Νομίζω ότι μπορούμε να το καταφέρουμε, χωρίς να είναι μονόδρομος αυτό, και από φέτος ή και του χρόνου.
Αλλά είναι βέβαιο ότι σε κάθε περίπτωση ο κάθε χρόνος θα είναι θετικός. Γιατί ήδη στο δυναμικό του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ το 80% των ποδοσφαιριστών είναι ποδοσφαιριστές 4ετίας και 5ετίας και οι υπόλοιποι 3ετίας. Και οι υπόλοιποι που δεν είναι, άνετα μπορούν να γίνουν.
Είναι βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή ο στόχος είναι η Α’ Εθνική. Αλλά βλέποντας και τις άλλες ομάδες είναι ένας απόλυτα εφικτός στόχος. Πρέπει πρώτα να ηρεμήσουμε, να έχουμε μια πολύ σκληρή ομάδα, να είναι η ομάδα αυτή πολύ ενωμένη με τους φιλάθλους της – έστω και στις κρίσεις της να μην καταστρέφονται τα πάντα – αλλά ακόμη και αν δεν πετύχουμε φέτος την άνοδο, θα είναι ευχής έργον να διεκδικούμε το πρωτάθλημα μέχρι την τελευταία αγωνιστική – γιατί δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να είμαστε αδιάφοροι- ώστε στο τέλος της χρονιάς να έχουμε τουλάχιστον 20 ποδοσφαιριστές έτοιμους για την επόμενη χρονιά που θα αποτελούν την βάση είτε μιας πορείας πρωταθλητισμού, είτε μιας καλής πορείας στην Α’ Εθνική την επόμενη χρονιά. Αυτό, σε γενικές γραμμές, είναι το πλάνο μας.
Οι απώτεροι στόχοι μου είναι η λειτουργία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ με τη διαδικασία της εγγραφής χιλιάδων μελών, ανεξαρτήτως αν θα υπάρχει ένας ιδιοκτήτης που θα αποτελεί τον εγγυητικό παράγοντα, αλλά η διαχείρισή του και η εκλογή της διοίκησής του να γίνεται από τα μέλη του. Και εκεί θα πάμε. Είμαι βέβαιος ότι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ μπορεί να εγγράψει και περισσότερα από 20.000 μέλη.
Αν αυτό το πετύχουμε και έχουμε στο τέλος μια τέτοια επιλογή βεβαίως θα υπάρχει πάντοτε η νομική εμπλοκή μου, δεν θέλω να αφήσω τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ αν με θέλουν βεβαίως και οι φίλαθλοι του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ένα κλειστό κλαμπ, το οποίο θα λειτουργεί ως επιχείρηση.
Αυτός είναι ο στόχος μας, με διάθεση να παραμείνουμε πια όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια στην Α’ Εθνική αλλά και σε κάθε περίπτωση να δώσουμε την εντύπωση ότι ακόμα και στα άσχημα υπάρχει τέτοια υποδομή, τέτοια οργάνωση που η παρουσία του μετά από λίγο καιρό στις κορυφαίες διοργανώσεις θα είναι μονόδρομος.

Αυτά είναι τα σχέδια του κ. Κούγια για τον ΠΑΣ Γιάννινα και όπως δείχνουν τα πράγματα, το άμεσο μέλλον επιφυλάσσει για όλους μας ευχάριστες στιγμές.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα πλέον μπήκε σε ανοδική πορεία και ευχή και επιδίωξη όλων μας πρέπει να είναι, ο δρόμος αυτός να αποδειχθεί μονόδρομος.