Νικηφόρος Τσόμπας: Έτσι άρχισαν όλα

Συνεχίζοντας τα αφιερώματα και τις συνεντεύξεις σε παλιούς ποδοσφαιριστές και προπονητές που άφησαν το δικό τους στίγμα στη 40χρονη πορεία της, ο σύνδεσμος μας συνομίλησε με έναν από τους πρώτους ποδοσφαιριστές της ομάδας μας. Ο Νικηφόρος Τσόμπας αγωνίστηκε τα 5 πρώτα χρόνια της ιστορίας του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις του…

Ο σύνδεσμος των BLUE VAYEROS Athens Club βρήκε στην Αθήνα όπου και ζει τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή μας και συζήτησε μαζί του για τα πρώτα χρόνια της ομάδας μας και την πορεία της.

BV:  Κύριε Τσόμπα, που και πότε γεννηθήκατε;
ΝΤ: Γεννήθηκα στο Θεσπρωτικό Πρεβέζης την Πρωτομαγιά του 1947.

BV: Σε ποιες ομάδες αγωνιστήκατε πριν έρθετε στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ;
ΝΤ: Ξεκίνησα στον Κεραυνό Θεσπρωτικού και το 1965 πήρα μεταγραφή για τον ΑΟΙ. Ήμασταν Β’ Εθνική τότε μαζί με την ομάδα του Αβέρωφ. Τη χρονιά εκείνη παραμείναμε στην κατηγορία σε αντίθεση με τον Αβέρωφ που υποβιβάστηκε και αυτό συντέλεσε στη συγχώνευση των δύο ομάδων.

BV: Κάποια πράγματα που θυμάστε έντονα από τον πρώτο χρόνο σας στον ΑΟΙ;
ΝΤ: Θυμάμαι το πρώτο ντέρμπι το 1965 του ΑΟΙ. Εγώ τότε ήμουν 17 χρονών, μαθητής Λυκείου και κερδίσαμε 1-0 ή 2-0 την ομάδα του Αβέρωφ. Αυτό ήταν ένα απωθημένο των φιλάθλων του Ατρομήτου, να κερδίσουν στην πρώτη τους παρουσία στη Β΄ Εθνική τον Αβέρωφ που αγωνιζόταν μόνιμα σε αυτή την κατηγορία. Θα θυμάμαι για πάντα εκείνη τη βραδιά, όταν όλο το βράδυ ξενύχτησαν πανηγυρίζοντας οι φίλαθλοι του Ατρομήτου. Αυτό δεν ήταν κάτι συνηθισμένο στην πόλη μας εκείνη την εποχή αφού ξενυχτούσαν μόνο ελάχιστοι νεαροί, αλλά εκείνο το βράδυ μικροί μεγάλοι ήταν στους δρόμους. Εκείνη την εποχή οι οπαδοί του Ατρομήτου ήταν οι δημοκρατικοί αριστεροί και του Αβέρωφ οι δεξιοί. Ήταν η εποχή λίγο πριν την χούντα και είχαμε μεγάλο πάθος για να κερδίσουμε. Αυτή η νύχτα θα μου μείνει για πάντα.

BV: Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση της συγχώνευσης από την οποία προήλθε ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ;
ΝΤ: Τον πρώτο καιρό ήταν έντονο το κλίμα ακόμα και ανάμεσα σε εμάς τους ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι ότι παρέα ακόμα και στα δωμάτια κάναμε ξεχωριστά οι Ατρομήτειοι με τους Αβερώφειους. Χρειάστηκαν να περάσουν περίπου δύο χρόνια για να γίνει η ομάδα «ένα», αφού τον πρώτο χρόνο το κλίμα ήταν κάπως επιμεριστικό. Εμείς οι Ατρομήτειοι αγκαλιάσαμε πιο εύκολα κάποια παιδιά από τους Αβερώφειους, όπως τον Παύλο τον Τζαμάκο. Αυτός ξεχώριζε και πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο παιδί από τους Αβερώφειους. Σιγά σιγά όλα ξεπεράστηκαν και γίναμε όλοι ένα.

BV: Ο φίλαθλος κόσμος των Ιωαννίνων πως δέχτηκε την νέα ομάδα;
ΝΤ: Υπήρχαν κάποιοι που από τον πρώτο χρόνο ζητούσαν να κάνουν πάλι ομάδα με το όνομα Ατρόμητος. Μεγαλύτερο πρόβλημα υπήρχε από τους Ατρομήτειους. Ο κορμός του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ την πρώτη χρονιά αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές του Αβέρωφ που ήταν καλύτεροι σαν μονάδες και αυτό δεν άρεσε σε κάποιους. Μπορεί να μην ήρθαν στα πρώτα παιχνίδια αλλά αργότερα προσαρμόστηκαν στη νέα πραγματικότητα.

BV: Φοβηθήκατε ποτέ ότι το εγχείρημα αυτό θα αποτύχει;
ΝΤ: Τόσο εγώ όσο και οι άλλοι ποδοσφαιριστές θεωρήσαμε πλέον δεδομένη την συγχώνευση. Πλέον δεν υπήρχε άλλη ομάδα από τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Όπως είπα και πιο πάνω μετά τον πρώτο χρόνο όλα έστρωσαν και είχαμε γίνει ένα.

BV: Ο κόσμος ακολουθούσε και εκτός έδρας τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ;
ΝΤ: Ερχόντουσαν. Ειδικά στα τοπικά ντέρμπι με Άρτα και Παναιτωλικό. Θυμάμαι ένα αγώνα με την Παναχαϊκή του Ρήγα και του Δαβουρλή που πήραμε ισοπαλία 0-0. Τότε ήρθανε 6 λεωφορεία με φιλάθλους, αριθμός πολύ μεγάλος. Όταν παίζαμε με τον Παναιτωλικό όχι μόνο έξι αλλά και δέκα πούλμαν ερχόταν.

BV: Στην ομάδα μας αγωνιστήκατε για 5 χρόνια. Σε ποιες θέσεις παίξατε;
ΝΤ: Ξεκίνησα ως δεξί εξτρέμ αλλά μονιμοποιήθηκα στα χαφ με το νούμερο 6 σαν αμυντικό χαφ μπροστά από την άμυνα.

BV: Θυμάστε κάτι από το πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδας με τον Ολυμπιακό Πατρών;
ΝΤ:Θυμάμαι ότι κερδίσαμε αυτό το παιχνίδι και είχαμε απέναντι μας μία ομάδα πολύ τεχνική με σπουδαίους παίχτες, όπως ο Στραβοπόδης, που χειροκροτήθηκε από τους φιλάθλους μας.

BV: Το ντεμπούτο σας με τη φανέλα του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ πότε έγινε;
ΝΤ: Ήταν σε έναν αγώνα με τον Παναιγιάλειο, που τότε είχε πάρει τον Αγανιάν, έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή από τον Ολυμπιακό και είχε και άλλους καλούς ποδοσφαιριστές. Τους κερδίσαμε 2-0 και το πρώτο γκολ το είχα βάλει εγώ. Θυμάμαι είχα άγχος, γιατί ο Παναιγιάλειος είχε καλή ομάδα, μιας και τότε είχε πέσει από την Α’ Εθνική.

BV: Υπήρχε κάποια αμοιβή για τους ποδοσφαιριστές τότε;
ΝΤ: Εμένα μου πλήρωναν το σχολείο. Πήγαινα σε ιδιωτικό τεχνικό Λύκειο. Παίρναμε 500 δραχμές ως πριμ νίκης την πρώτη χρονιά. Συνήθως κερδίσαμε δύο αγώνες το μήνα και το μηνιάτικο έφτανε τις 2000 με 2500 χιλιάδες δραχμές.

BV: Μιλήστε μας λίγο για τους προπονητές που είχατε στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Ο πρώτος προπονητής ήταν ο Χούμης.
ΝΤ: Ήταν ο καλύτερος προπονητής τότε και υπήρξε και σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ήταν βέβαια μεγάλος και ηλικιακά αλλά είχε πολλά πράγματα να σου μεταδώσει. Αργότερα ήρθε ο Πιτσούδης που ήταν «εργάτης», δούλευε πολύ αλλά είχε λιγότερα πράγματα να σε διδάξει. Καλός ήταν και ο Παπαντωνίου.

BV: Το 1971 πήρατε την απόφαση να σταματήσετε το ποδόσφαιρο παρότι ήσασταν σε νεαρή ηλικία. Ποιος ήταν ο λόγος;
ΝΤ: Το 1970 γνωρίστηκα με τη γυναίκα μου, την οποία παντρεύτηκα ένα χρόνο αργότερα. Παράλληλα διορίστηκα και στην Ολυμπιακή και μετακόμισα στην Αθήνα. Δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι και ούτε ήταν τόσα τα λεφτά για να ακολουθήσω επαγγελματική καριέρα..

BV: Πως και δεν πήγατε σε άλλη ομάδα;
ΝΤ: Είχα κάποια προσωπικά προβλήματα, έχασα 2-3 χρόνια και μετά τα παράτησα. Υπήρξε ένα ενδιαφέρον από την ΑΕΚ που αρχικά εκδηλώθηκε την προτελευταία περίοδο που έπαιζα στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Είχε έρθει να με δει κάποιος Τράγος από την ΑΕΚ, μιλήσαμε και ήθελαν να με δοκιμάσουν. Αλλά εγώ δεν έδωσα συνέχεια σ’ αυτό γιατί δεν ήθελα να συνεχίσω.

BV: Δύο-τρία χρόνια αφού σταματήσατε το ποδόσφαιρο ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ με την έλευση των Αργεντινών έφτιαξε μία σπουδαία ομάδα και θαυμάστηκε απ’ όλη την Ελλάδα. Θα μπορούσατε να είστε και εσείς μέλος αυτής της ομάδας. Μετανιώσατε ποτέ για την απόφασή σας να σταματήσετε τόσο πρόωρα το ποδόσφαιρο;
ΝΤ: Παρακολουθούσα εκείνη την ομάδα. Θυμάμαι και ένα φιλικό που κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό. Έβλεπα το ποδόσφαιρο που παίζανε και αναρωτιόμουν τι ποδόσφαιρο παίζαμε εμείς τότε. Κοντά στους Αργεντινούς βελτιώθηκαν και πολλοί Γιαννιώτες παίχτες, όπως παραδείγματος χάρη ο Μάντος και ο Γραμμενιάτης. Σκεφτόμουν πόσο θα βελτιωνόμουν και εγώ αν έπαιζα με αυτούς τους παιχταράδες και ζήλεψα αυτά τα χρόνια.

BV: Μια βασική διαφορά των ποδοσφαιριστών τότε και σήμερα είναι η ταύτιση με την φανέλα σε αντίθεση με την σημερινή εποχή που τα πράγματα είναι πιο επαγγελματικά. Μιλήστε μας λίγο για εκείνο τον καιρό.
ΝΤ: Το μόνο καλό που είχαμε τότε σε σχέση με το σήμερα είναι αυτό. Ο συναισθηματισμός, το δέσιμο που είχαμε με την ομάδα και η ανιδιοτέλεια. Υπήρχε φυσικά η προσωπική φιλοδοξία του καθενός αλλά εμείς παίζαμε τότε για τη φανέλα. Αυτό το πράγμα σήμερα δεν μπορείς να το βρεις.

BV: Κάντε μας μια σύγκριση του ποδοσφαίρου τότε με το ποδόσφαιρό στις μέρες μας.
ΝΤ: Σήμερα το ποδόσφαιρο είναι πιο επαγγελματικό αλλά τότε υπήρχαν συνολικά πιο καλοί ποδοσφαιριστές, όπως ο Χατζηπαναγής, ενώ στην ομάδα μας ο πιο τεχνίτης ποδοσφαιριστής ήταν ο Παύλος ο Τζαμάκος. Τώρα ο κόσμος βλέπει άλλο ποδόσφαιρο, υπάρχουν συστήματα, πράγματα που ούτε εμείς ούτε και οι τότε προπονητές γνωρίζαμε. Όλοι μιλούσαν για ένα-δύο και τίποτε άλλο.
Το γήπεδο που παίζαμε είχε άμμο και χαλίκι. Κάθε φορά που έπεφτες κάτω θα σηκωνόσουν με εκδορές, τις οποίες δεν περιποιούμασταν και πολλές φορές. Τέτοια κατάσταση. Σκεφτόσουν να κάνεις τάκλιν. Ούτε κοντρόλ μπορούσες. Σε κάθε πάτημα έκανες μία γούρνα.
Θυμάμαι έναν αγώνα που παίξαμε στον Απόλλωνα Αθηνών και η ομάδα έχασε το 80% των δυνατοτήτων της επειδή έπαιζε σε γήπεδο με χόρτο. Γλιστρούσαμε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κοντρόλ, πέφταμε κάτω. Έβρεχε κιόλας και παρουσιάσαμε ένα αστείο θέαμα.

BV: Στη συνέχεια η πορεία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ δεν ήταν όπως ακριβώς τη θέλαμε. Τι νομίζετε ότι έφταιξε;
ΝΤ: Νομίζω ότι τα προβλήματα ήταν διοικητικά. Ήρθαν στην ομάδα μας καλοί ποδοσφαιριστές και προπονητές αλλά δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν

BV: Πριν λίγες μέρες η ομάδα μας επανήλθε στη Β΄ Εθνική. Πως βλέπετε το μέλλον;
ΝΤ: Δεν πίστευα ποτέ ότι μία ομάδα σαν τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ που έχει τόσους φιλάθλους θα βρισκόταν στην Γ’ Εθνική. Αυτό το πράγμα μου ακούγεται αλλόκοτο. Πιστεύω ότι σε 2-3 χρόνια και αν η ομάδα σταματήσει να παίρνει ξεπερασμένους παίχτες και αποκτήσει ταλαντούχους της περιοχής θα φτάσει ψηλά.

BV: Την ομάδα μας την παρακολουθείτε τώρα;
ΝΤ: Σταμάτησα να πηγαίνω στο γήπεδο μετά από κάποια στιγμή.

BV: Του χρόνου όμως που η ομάδα μας θα δώσει αρκετά παιχνίδια στην Αθήνα ελπίζουμε να σας δούμε στην κερκίδα μας.
ΝΤ: Ε, δεν θα έρθω; Φυσικά και θα ’ρθω.

BV: Τελειώνοντας την συνέντευξή μας, ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
ΝΤ: Να στηρίξει την ομάδα και την προσπάθεια που γίνεται και εμείς που ζούμε στην Αθήνα να βρεθούμε και πάλι κοντά στην ομάδα, να έχει και πάλι ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ μια δεύτερη έδρα στην Αθήνα και σιγά σιγά να βρεθεί στη θέση που του αρμόζει.